آمونيوم  Ammonium

خواص فيزيکي وشيميايي

نام آمونیوم احتمالاً از کلمه ی یونانی Ammos مشتق شده است. آمونیوم به صورت ملقمه ی آن که ترکیبی از هیدروژن و ازت است، شناخته می شود. آمونیاک NH₃ را می توان در حرارت 43- درجه تغلیظ و یا متراکم کرد و به صورت مایع درآورد و در 79- درجه به صورت جامد در می آید. در 25 درجه حرارت آمونیاک دارای فشار بخاری معادل 9.9 اتمسفر بوده و با اکسیژن بدون احتیاج حرارت می سوزد. با اسیدها به شدت ترکیب می شود و املاح یون یک ظرفیتی آمونیوم را تولید می کند. محلول های آبی آمونیاک مانند مانند سدیم هیدروکسید و پتاسیم هیدروکسید عامل رسوب دهنده می باشند. با تعدادی از کاتیون ها تولید هیدروکسید نامحلول می کنند. ولی تعداد زیادی از هیدروکسیدهایی که از اثر سدیم هیدروکسید تولید شده است در اثر آمونیاک تولید نمی گردند و این امر به این علت است که ممکن است یون های هیدروکسید به مقدار کمی وجود داشته باشند و یا به علت تمایل آمونیاک به تشکیل یون های کمپلکس است که با عده ی زیادی از کاتیون ها تولید می نماید. املاح آمونیوم را اگر تا دمایی نزدیک به دمای ترمز حرارت دهند تمامی آنها تجزیه می گردند و از این نظر املاح آمونیوم با املاح سدیم و پتاسیم تفاوت دارند. همچنین می توان املاح آمونیوم را توسط حرارت در مخلوطی از ترکیبات دیگر جدا نمود که در شیمی تجزیه ی عملی مهم تلقی می گردد. اغلب املاح آمونیوم در آب محلول هستند. هیدروکسید، کلرور، نیترات و آمونیوم استات از معرف های بسیار مهم می باشند. آمونیوم هیدروکسید به طور آزاد وجود ندارد ولی محلول آبی آمونیاک به نام آمونیوم هیدروکسید موسوم است. محلولیت آمونیوم مشابه محلولیت پتاسیم می باشد.

محلولیت ترکیبات آمونیوم

املاح نامحلول معمولی: کبالتی نیتریت، کلروپلاتینات، آمونیوم دتارترات اسید

املاح نامحلول آمونیوم مثل پتاسیم در الکل نامحلولند و کم و بیش در آب حل می شوند.

تقریباً عموم نمک های آن بی رنگ و در آب حل می شوند و محلول به دست آمده نسبت به تورنسل خنثی می باشند. املاح آمونیوم در حرارت های نسبتاً پایین فرّارند و به راحتی می توان با اثر حرارت آنها را حذف نمود.